એશા જાણતી હતી કે સંદીપ ભાઈ તેના શુભચિંતક છે પણ સમસ્યા એ હતી કે ઈશા હજુ પણ મિતેષનું મન સમજી શકતી ન હતી. મિતેષ તેની સાથે કેટલો તટસ્થ રહ્યો હશે પણ એશાએ આ અંતર કાપવા માટે કોઈ પગલું ન ભર્યું.
એક રીતે, તેણી તેના લગ્ન દ્વારા તેના પરિવારની ધૂનનો બદલો લઈ રહી હતી. એના મનમાં એ વાત વસી ગઈ હતી કે એશાના માતા-પિતા જેટલો દોષી પરેશ પણ છે.
તે બધાને બતાવવા માંગતી હતી કે તે બળજબરીથી બનેલા સંબંધોથી ખુશ નથી.લગ્ન પછી કેટલીક વ્યાવસાયિક મજબૂરીઓને કારણે બંને ક્યાંય જઈ શક્યા ન હતા અને એશાએ પણ ક્યાંય જવાની ઉત્સુકતા દર્શાવી ન હતી.
આમ તેમનું હનીમૂન ક્યારેય નહોતું થયું. હવે જ્યારે એકલા પ્રવાસની વાત આવી ત્યારે એશાને લાગ્યું કે પરેશ અને તે જલ્દી જ એકબીજાથી કંટાળી જશે. આથી તેણે વીરેન અને તેની પત્ની શર્મિલાને તેની સાથે આવવા કહ્યું.
બધાએ મળીને એક જગ્યા પસંદ કરી અને કાશ્મીર આવ્યા. રાત્રિના અંધકારમાં, હાઉસબોટનો પ્રકાશ પાણી પર પડતાં જ નગ્નતા જેવું લાગે છે. ચમકતું સરોવર વધુ સુંદર લાગે છે. એશા કલાકો સુધી પાણીમાં ટમટમતી રંગબેરંગી લાઈટોને જોતી રહી.
દરેક પગથિયે બેઠેલી કુદરત પોતાની સુંદરતા ફેલાવે છે અને મનના તારને ઝણઝણાવે છે. તેને લાગ્યું કે પરેશ તેની નજીક આવે, તેને પોતાના દિલની વાત કહે. તેણી તેના અહંકારને કચડીને પોતે પહેલ કરવા માંગતી ન હતી.
આ સુંદર દ્રશ્યોમાં તેમને એકબીજાની નજીક જવાની ઘણી તકો મળે છે, જોકે પરેશ પણ એવું જ અનુભવે છે. શર્મિલા અને એશા ચોક્કસ મિત્રો હતા પણ મિત્રતા એટલી ગાઢ ન હતી કે એશા તેમની સાથે રડતી.
આવી સ્થિતિમાં તે પોતાને વધુ એકલતા અનુભવશે.લાંબા સમય સુધી આમ એકલા બેસી રહેવાથી એશાનું મન કંટાળી ગયું એટલે તે રૂમમાં આવી. મિતેષ ત્યાં નહોતો.
કદાચ જામનો તબક્કો હજુ થોડો સમય ચાલુ રહેશે. કંટાળીને તેણે એક પુસ્તક ખોલ્યું, પણ પછી તે પણ ગુસ્સામાં બંધ કરી દીધું. શર્મિલા સાથે વાત કરીએ, તેણે વિચાર્યું. શર્મિલા અને મિતેષ નો રૂમ બાજુમાં જ હતો.
રૂમમાં પહોંચીને તેણે દરવાજો ખખડાવ્યો. થોડીવાર રાહ જોયા પછી અને કોઈ જવાબ ન મળતા તે તેના રૂમમાં પાછી આવી અને લાઈટ બંધ કરી અને અંધારામાં એકલી બેડ પર સૂઈ ગઈ.
આંસુના ગરમ ટીપાં ઓશીકું ભીંજાઈ ગયા. ઊંઘ આજે પણ બેચેની હતી, બીજા દિવસે સવારે બધા વહેલા ઊઠીને ફરવા નીકળી ગયા. રાશિદ હંમેશની જેમ સમયસર પહોંચ્યો. રસ્તો ચઢાવનો હતો.
રશીદે તેને પાણીની એક બોટલ આપી જ્યારે ઈશા, જે ઝડપથી પહાડી માર્ગને પાર કરી રહી હતી, તે ટોચ પર પહોંચી અને ઉત્સાહિત બાળકની જેમ હસી પડી. એશાએ ઢોળાવ નીચે જોયું, બધું કાચબાની ઝડપે આવી રહ્યું હતું.
ગાઢ જંગલોથી ઘેરાયેલી આ નાની ખીણ ખૂબ જ આકર્ષક લાગતી હતી. મેડમ તમે આટલી ઝડપથી ચાલો રાશિદે વિચાર્યું કે આ શહેરની છોકરી આ પહાડી રસ્તાઓ પર આટલી ઝડપથી કેવી રીતે ચાલી શકે છે.
એશાએ તેના બંને હાથ હવામાં લહેરાવ્યા અને પછી આંખો બંધ કરીને ઊંડો શ્વાસ લીધો. તાજી હવા દિયોદર અને પીપળાના ઝાડની સુગંધથી ભરેલી હતી. રાશિદ, તું કેટલી સુંદર જગ્યાએ રહે છે, ઈશાએ મંત્રમુગ્ધ સ્વરે કહ્યું.
રશીદે હસતાં હસતાં તેની સામે જોયું. આજ પહેલા કોઈ મુસાફર તેની સાથે આટલી મૈત્રીપૂર્ણ વાત કરી ન હતી. એશાના પ્રશ્નો ક્યારેય અટક્યા નહીં અને રાશિદને પણ તેની સાથે વાત કરવાનું પસંદ હતું
