આજે પણ શબાના હોસ્પિટલ આવી ન હતી. 2 વાગે આવો, નહીંતર તે રોજ 10 વાગે હોસ્પિટલ પહોંચતી હતી. ક્યારેય રજા લેતા નથી.
હું તેના વિશે ચિંતિત હતો, આ દિવસોમાં જ્યારથી કોરોનાનું સંકટ ઘેરું બન્યું છે, તે મારી સાથે દર્દીઓની સેવા કરવામાં વ્યસ્ત હતી. હું ડૉક્ટર છું અને તે નર્સ છે.
પરંતુ તેણીએ ડૉકટર ક્ષેત્ર વિશે એટલું બધું શીખી લીધું છે કે હું આસપાસ ન હોઉં ત્યારે પણ તે મારા દર્દીઓને સારી રીતે અને આરામથી સંભાળે છે. આજે હું એકલો મારા દર્દીઓની સંભાળ રાખતો હતો.
હોસ્પિટલની બીજી નર્સ સ્નેહા મને મદદ કરવા આવી ત્યારે મેં તેને પૂછ્યું કે શું થયું, શબનમ આજે નથી આવી. શું તે બરાબર છે હા તે છે. પરંતુ ગઈકાલે સાંજે તે ઘરે જતી વખતે કહી રહી હતી કે પડોશના કેટલાક લોકોએ તેને ખૂબ પરેશાન કરવાનું શરૂ કર્યું છે.
શું તે મુસ્લિમ નથી? હવે જ્યારે જમાતના કેસ વધી ગયા છે ત્યારે સમાજના કટ્ટરપંથીઓએ તેની ભૂલ માટે તેને મારવાનું શરૂ કરી દીધું છે.
તેઓ તેને રાષ્ટ્રવિરોધી ગણાવી રહ્યા છે અને સમાજમાંથી તેને બહિષ્કૃત કરવાની માંગ કરી રહ્યા છે. બિચારો એકલો રહે છે. એટલા માટે આ લોકો તેને વધુ હેરાન કરે છે. મને લાગે છે કે તેણી આ કારણોસર આવી ન હોવી જોઈએ.
આ કેવા પ્રકારની દુનિયા છે? ધર્મ કે જાતિના આધારે કોઈનો ન્યાય કરવો એ કેટલું ખોટું છે. કેટલીક નર્સો દિવસ-રાત લોકોની સંભાળ રાખવામાં વ્યસ્ત છે. તેમના પરના આવા ગંદા આરોપથી મને ગુસ્સો આવ્યો.
સ્નેહાને પણ શબાનાની ચિંતા હતી, તમે સાચા છો સર. શબાનાએ પોતાનું જીવન દર્દીઓની સંભાળ માટે સમર્પિત કર્યું છે. તેણે ક્યારેય જોયું નથી કે તેની સામેનો દર્દી હિંદુ છે કે મુસ્લિમ. તો પછી લોકો તેનો ધર્મ કેમ જુએ છે?
દેશના ભાગલા પાડનારા કટ્ટરપંથીઓ જ આવી ખોટી વિચારસરણીને વેગ આપે છે, એટલામાં મારો મોબાઈલ રણક્યો. શબનમનો ફોન હતો હેલો શબાના, તમે ઠીક છો? મેં ચિંતિત સ્વરે પૂછ્યું.ના સાહેબ, મારી તબિયત સારી નથી.
સમાજના કેટલાક લોકોએ મારા બહાર જવા પર પ્રતિબંધ મૂક્યો છે. હું એક રીતે નજરકેદ છું. તે બપોરે હું બાથરૂમમાં પડી ગયો.
હવે મને સમજાતું નથી કે દવા કેવી રીતે લેવી? ચિંતા કરશો નહીં. બે કલાક આરામ કરો. હું જાતે તમારા માટે પાટો અને દવાઓની વ્યવસ્થા કરું છું. આટલું કહીને મેં ફોન મૂકી દીધો
